Cognitieve gedragstherapie

En VR therapie

De cognitieve gedragstherapie (CGT) richt zich op het verband tussen onze gedachten, ons gevoel en wat we vervolgens doen, ons gedrag. Een belangrijk onderdeel van deze therapie richt zich op het bewust worden van de eigen gedachten, immers onze gevoelens en onze handelingen worden beïnvloed door wat we denken. Bij CGT wordt de cliënt geholpen zijn niet-constructieve of niet–helpende denkwijzen te ontdekken. Deze manieren van denken leiden vaak tot zorgelijke, angstige, verdrietige, boze of nare gevoelens. Deze gevoelens zijn onaangenaam en kunnen aan de bron liggen van ongewenst of vermijdend gedrag. We proberen de nare gevoelens te voorkomen of te laten ophouden door moeilijke situaties of uitdagingen te vermijden. We spreken dan van een negatieve cirkel.De cliënt wordt geleerd zich bewust te worden van de eigen gedachten, na te gaan of deze gedachten kloppend en waar zijn en of die helpend voor hem zijn. Niet-ware of niet-helpende gedachten worden vervangen door meer reële en helpende gedachten. De cliënt zal dan ervaren dat hij zich prettiger en meer ontspannen voelt, hetgeen een positieve invloed heeft op wat hij doet. De cliënt wordt zo geholpen door op een andere manier te leren denken.
Daarnaast staat in CGT het gedrag centraal, omdat gedrag samen met gedachten bepaalt hoe iemand zich voelt. Bijvoorbeeld, als iemand uit angst bepaalde situaties uit de weg gaat, zal de angst uiteindelijk alleen maar toenemen. Samen met de cliënt wordt op zoek gegaan naar beter passend gedrag en met behulp van oefeningen en huiswerk wordt dit gedrag geoefend.

Virtual Reality 

In onze praktijk maken we regelmatig ook gebruik van een VR-bril, wat mensen vaak sterk aanspreekt. Deze Virtual Reality Exposure Therapie (afgekort ook VRET) genoemd, is een nieuwe vorm om bestaande therapiemogelijkheden verder toe te kunnen passen. Het gaat uit van het – wetenschappelijk bewezen – principe, dat blootstelling aan prikkels die angst oproepen helpt om van je angst af te komen (dat heet in vaktermen ‘exposure’). Dit principe komt uit de gedragstherapie, een vorm van therapie die bewezen effectief is.

Het werken met een virtuele omgeving is een vrij nieuwe toepassing van exposure. Probleem in de behandeling is vaak dat het lastig is een om mensen bloot te stellen aan lastige situaties. Als je bang bent heb je vanzelfsprekend de neiging om de situaties die voor jou angst oproepen te vermijden. Bij hoogtevrees ben je geneigd  hoogtes te vermijden, heb je vliegangst, dan ga je liever niet vliegen. Als je niet fijn voelt in sociale situaties ben je geneigd je terug te trekken en vermijd je situaties waarin je het middelpunt staat of waarin je met onbekende mensen bent. Vermijding lijkt een goede oplossing (op dat moment vermindert de angst) maar uiteindelijk versterkt het de angst, omdat je niet kan ervaren dat waar je zo bang voor bent (je rampscenario dat je in je hoofd hebt), uiteindelijk niet gebeurt.

Het mooie van Virtual Reality Therapy is dat je mensen in je therapiekamer ter plekke bloot kunt stellen aan de voor hen angstoproepende situaties middels 360 graden video’s, en hen ondertussen kan begeleiden in het leren hanteren van die angst en methoden om die te verminderen. Dat biedt extra mogelijkheden voor behandeling van met name angstproblematiek.